Wpłynąwszy na Jagiellońskiego forum Uniwersytetu

milkyway@wp.pl

Słuchajcie, potrzebuje pomocy. Mam napisać esej na temat pewnej powieści. Problem w tym, że w szkole nigdy nie uczyłam się jak się pisze takie coś. Przeczytałam na necie, że esej jest dość "wymagającą" formą literacką i że opiera się zwłaszcza na refleksach (nie chodzi mi absolutnie o rozprawkę czy wypracowanie, które niektórzy popularnie nazywają esejem!) oraz , że jest bardzo twórczą formą.

Jedynie co ja potrafię, to anazlizować/interpretować powieść na podstawie przytaczanych fragmentów, kontekstu historycznego. A tu się okazuje, że takie coś w eseju się pomija.

Czytałam esej jednej dziewczyny. Powieść była pisana w 3 os., bohaterem był ptak, i ona to zrobiła tak, że wcieliła się w swoim eseju w tego ptaka i mówiła do ludzi z jego perspektywy w 1 os. Fajny pomysł.

Ale akurat ta książka, na podstawie której mam napisać esej jest pisana w 1 os. i w formie wspomnień głównego bohatera.

Ile mogę w eseju interpretować, czyli tworzyć zdania typu: "Myślą przewodnią utworu", albo "bohater nie może pogodzić się ze swoim losem co ukazuje czytelnikowi scena z powieści, w której..." Czy w ogóle mogę interpretować? Bo jak wciąż tylko snuć przemyślenia i refleksje na 8 stron?

pigułka

Nie przejmuj się tak bardzo formą. Po prostu napisz tekst, dbając o to, żeby był spójny, miał wstęp, rozwinięcie, zakończenie, przekazywał jakieś Twoje refleksje na temat komentowanej książki. Studia to nie szkoła, nie dostaniesz punktów za trzymanie formy, to nie jest też system anglosaski, gdzie ta forma ma duże znaczenie (choć to może akurat szkoda).

Przejrzyj sobie artykuły np. tutaj [link widoczny dla zalogowanych] i coś w tym stylu spłódź.

Na jakie to zajęcia? Jakaś historia literatury? Ja bym nie zaliczyła jako pracy historycznoliterackiej bajań z perspektywy ptaka, no ale to ja. Trzymajmy chociaż pozory uprawiania nauki Wink

.

milkyway@wp.pl

Chodzi o to, ze w ocenie eseju jest brana pod uwage oryginalonsc formy ;/ Mamy do wybory powiesc albo opowiadania. (10 opowiadan jednego autora).

I co mam po prostu po kolei interpretowac kazde opowiadanie jedno po drugim? To chyba zbyt oklepane, malo tworcze i po prostu nudne...

Help![/list]

elusia

No właśnie nie, esej ma być przede wszystkim ciekawy, nie chodzi o to, żeby cokolwiek omówić dla samego omówienia.
Znajdź jakiś wspólny temat tych opowiadań, odnieś to do czegoś innego, żeby wyobraźnia słuchacza pracowała.
Nie musisz się odnosić do wszystkiego, tylko do wybranych tematów/wątków/motywów.
Najlepiej usiądź i namaluj mapę myśli, potem ją rozbuduj przez skojarzenia, wyciąg z tego jakiś sensowny plan i do dzieła!

milkyway@wp.pl

Okey, rozumiem, ale chyba jest skończona ilość pomysłów na esej? Chodzi mi o to, że np. w pracy dyplomowej wychodzi się zwykle od definicja pojęcia, które się pojawiło w naszym temacie, albo od zarysu epoki, itd. I to jest niby na część teoretyczna. Potem się przechodzi o analizy powieści (część analityczna).

A jak ma być w eseju? Rozumiem że tu chodzi o dowolność formy, ale możesz podać jakiś przykład, jak to inni robili? Może to mi podsunie jakiś pomysł. Bo nigdzie nie mogę znaleźć eseju na podstawie książki, tylko takie ogólne np. o sensie życia, szczęściu itp.

Opowiadania, do których ja mam napisać esej dotyczą przeważnie natury człowieka, jej złożoności, dwulicowości. Znalazłam kilka fajnych cytatów o naturze człowieka, i co mam od tego wyjść, a potem przejść do tego, w czym objawia się podwójna natura kolejnych bohaterów?

Czu może mam zacząć od rzeczywistych historii, w których da podwójna natura się ujawiniła? Np. w dzienniku mówili, że mąż zabił całą swoją rodzinę, mimo, iż sąsiedzi twierdzili, że to spokojny, dobry mąż i ojciec?

No nie wiem. Już mi nie zależy na jakimś super pomyślę, po prostu, żeby tylko napisać.

Help!

pigułka

Za mocno się skupiasz na tej formie, wyluzuj trochę.
Elusia dobrze mówi: czytając teksty do analizy, wypisuj to, co wydaje ci się w nich ciekawe. A potem poszukaj wspólnego mianownika. I spisz to, co ci chodziło po głowie podczas lektury. Możesz się posiłkować cytatami dla ilustracji myśli, ale najważniejsze w takim tekście jest to, co TOBIE chodziło po głowie podczas lektury.
Nikt ci nie powie, jaka jest właściwa forma dla eseju, bo to nie o to chodzi. Nie szukaj przykładów przez google "esej na temat człowieka", bo znajdziesz jakieś gówna, jak to zwykle z przykładowymi tekstami. Już lepiej poszukaj sobie jakiejś książki z esejami o literaturze, nie wiem, przejrzyj dział z wiedzy o literaturze w księgarni akademickiej?
Po prostu napisz sensowny tekst. Wiele więcej nie da się tu już chyba dodać Smile

. Powodzenia.

milkyway@wp.pl

Wracam do wątku, gdyż napisałam ten esej, czy raczej coś, co wg mnie nim chyba jest ;/ I teraz mam pytania techniczne:

1. Jeżeli w eseju cytuję zdania z omawianego utworu (któremu esej jest poświęcony) to czy mam dać na dole strony przypis, czy nie dawać? Jaka jest praktyka w tego typu tekstach?

2. Jeżeli w eseju powołuję się na fragmenty jakiejś innej książki, to mam dać przypis?

Mam intuicję, że nie powinno dawać się przypisów, bo właśnie cechą eseju jest to, że jego forma jest odwrotna do rozprawy naukowej - a główną cechą charakterystyczną tej drugiej są właśnie przypisy.

Ale wyczytałam też, że to wpływa na jakość eseju, jeśli właśnie powołuje się w nim na inne dzieła, osoby itp - czyli go urozmaica.

A zatem??

pigułka

Broń cię ręko boska przed cytowaniem bez przypisu!
(Ja wiem, że to post sprzed ponad miesiąca i pewnie już nieaktualne, ale nie daj Bóg ktoś tu zajrzy z podobnym problemem, to niech się chociaż dowie).

Każdy cytat w pracy powinien być jasno oznaczony ze wskazaniem źródła.
Jeśli praca jest analizą jakiegoś tekstu, dałabym przypis po pierwszym cytacie i w treści przypisu napisałabym: "Wszystkie cytaty z omawianego dzieła pochodzą z wydania [tu wydanie], dalej: [tu skrót]." I potem w kolejnych przypisach dawałabym skrót z numerem strony.
Przykład: "1 Wszystkie cytaty z omawianego dzieła pochodzą z wydania: Bolesław Prus, Lalka, Warszawa 1974, dalej: L. L, s. 14."
"2 L, s. 47."

Jeżeli powołujesz się na fragment innej książki, dajesz przypis według zasad ogólnych bez wątpliwości! Na naukach pomocniczych była na pewno o tym mowa!

Forma pracy nie ma znaczenia dla powstania obowiązku oznacza cytatów. Powinno się je oznaczać zawsze, w eseju, artykule prasowym, rozprawie doktorskiej, z użyciem odpowiedniej dla formy konwencji. No może w dziele literackim niekoniecznie, ale to już też różnie bywa (dobry redaktor dzieła literackiego powie autorowi: daj przypis, albo sam go wstawi). Nieoznaczone/źle oznaczone cytaty należą do tego samego worka, co plagiaty. Rzekłam.